بدون عنوان

تو در من شعر می‌شوی

و این گناه هیچ‌کس نیست.

چرا...

شاید کلمه‌ها.
کلمه‌هایی که در قلب‌م می‌جوشند،

و از دست‌م سر می‌روند.

گناه آن‌هاست.

وگرنه من و تو

جز مهره‌های شطرنج چیزی نبودیم.

دستی آمد،

تکان‌مان داد.

دست دیگری آمد،

برداشتمان.

و حالا دیگر زمین زیر پای‌مان سیاه و سفید نیست.

خاکستری‌ست.

فقط خاکستری...