۱۳۹۰ مهر ۲۷, چهارشنبه

برای نون...

ترکیب من و تو جواب می‌ده همیشه... تو همیشه انقد مثبتی که نهایت منفی بودن من رو خنثی می‌کنی و جفتمون می‌شیم دو تا آدم معمولی... معمولی معمولی! معمولی بودن خوبه... مگه نه؟ فقط وقتی معمولی باشی می‌تونی دستت رو بکنی تو جیبت و از باغ فردوس تا تجریش مثل ماشین دودی بخار بدی بیرون... فقط وقتی معمولی باشی می‌تونی تمام روز با آهنگ‌های مل‌گراد جیغ بزنی و هیچی به هیچ‌جات نباشه... فقط وقتی معمولی باشی می‌تونی این همه دور حضور یه آدم رو حس کنی... همین جا: زیر جناق سینه متمایل به سمت چپ.

۱ نظر: